.

No one is going to Baghdad
No moon is lighting up its nights
No sun is brightening up its days
Its children are orphans
Its women are sad
Its flowers are withered
Baghdad is exhausted by the war
Five years after March 2003
Five years of destruction and sadness
The voices of the mosques cry out:
The bells of the churches ring:
The chimes of the temples sound:
Stop the War!
Stop the massacres!
Stop the rivers of blood!
Give the smile back to Iraqi children!
Give the land to its people!
Stop the War!
Stop the killing!
Bring back Peace!
....................

translated by : j.Tachmintzis
http://www.indymedia.be/node/26452

: EU not doing enough on major refugee crisis
Brussels (18 March) – As the world marks five years since the invasion of Iraq, the millions of Iraqis displaced inside the country and abroad remain in dire circumstances. The EU and its Member States are not doing enough to support and protect them. In a panel discussion organised in Brussels, an Iraqi writer :Dr.Taher ALWAN, the director of the Iraqi Youth League and several other international experts addressed the role of the EU in the Iraqi displacement crisis.
"The EU and its Member States cannot continue to ignore one of the world’s major displacement crises" said the group of eight NGOs sponsoring this event. "They are not living up to their responsibility to assist Iraqi asylum seekers, host countries in the region and Iraqis inside the country". These remarks are based on new research about the treatment of Iraqi asylum claims in Europe, the conditions of Iraqi refugees in neighbouring countries and the human rights situation in Iraq.
Inside Iraq an estimated 6 million people are still in need of urgent humanitarian assistance as a result of the conflict. Approximately 2 million of those displaced abroad are hosted by Syria and Jordan, but the strain on their resources is now leading these governments to restrict access to their territory. Most of those allowed to stay live in a legal limbo - they have neither received refugee status nor been granted legal residence or extended visas. The number of Iraqi asylum claims in the EU is incomparably smaller (some 100,000 since 2003), but their treatment varies significantly from one Member State to another, producing an unfair situation whereby the same group of people receive different levels of protection depending on where they are within the EU. Additionally, only 7 EU Member States currently offer resettlement programmes to vulnerable refugees in third countries.
In light of the problems above, the eight NGOs call on the EU and Member States to:

ensure effective protection to asylum seekers, wherever they apply in the EU;
ensure no one is forcibly returned to Iraq and access to legal status and basic services for those whose asylum claims have been rejected;
expand the resettlement programmes to accommodate more Iraqi refugees from third countries, in particular vulnerable groups such as women, children and torture survivors;
provide financial and technical assistance to host countries in the region through the UN agencies and NGOs working with the refugee communities;
allocate significant funds for emergency response and rehabilitation inside Iraq, including through redirecting funds from the International Reconstruction Fund Facility for Iraq (IRFFI).
The panel discussion on the EU’s role in the Iraqi displacement crisis took place on19 March, at 10:30am at the Brussels think tank, The Centre.

Participants :

available for interviews before and after the event - include Dr.Taher Alwan, an Iraqi lived in Belgium and member of Amnesty Belgium; Majeed F. Mutar, Director of an Iraqi humanitarian NGO; and experts from the sponsoring NGOs who have just returned from field missions in Iraq, Jordan and Syria. The NGOs organizing the panel discussion are: Amnesty International; European Council on Refugees and Exiles; International Catholic Migration Commission; International Rehabilitation Council for Torture Victims; International Rescue Committee; Islamic Relief Worldwide; Mercy Corps; and Norwegian Refugee Council.

For further comment/background and interviews: Amnesty International EU Office (Brussels): Tel: 32-2-5021499 Fax: 32-2-5025686

Email: amnesty-eu@aieu.be

Brussels - Professor Taher Alwan , used to teach at Baghdad University's institute of fine arts.
In 1996, he left Iraq in protest at Saddam Hussein's brutal regime, but gladly returned after the US-led invasion of 2003 with high hopes for his country.
He founded a film festival to support Iraq's new generation of film-makers and a non-governmental organization (NGO) that produces documentaries about human rights.
But success brought public recognition, and unwanted attention from the country's militias. Forced to change his home three times by a series of death threats, he finally decided to leave his family and worldly possessions behind and flee to Belgium, where he has been living .
'Still today, I do not understand why they'd want to threaten a film-maker. Perhaps it was because I invited girls and boys to attend meetings together, or maybe it is because I criticized the abuse of women's rights ' Alwan told Deutsche Presse-Agentur in an interview in Brussels.
'But what I do know is that while I am no politician, the threats were certainly politically motivated,' he added.
Alwan is one of more than 2 million Iraqis who have fled their country amid the sectarian violence that has erupted since the US-led invasion. Most of them now live in neighbouring Syria and Jordan, while only a fraction of them have made it to Europe.
NGO workers active in Iraq complain that the tackling the problem of sectarian violence in the wrong way. Instead of fostering mutual understanding, they are driving an ever deeper wedge between Shia and Sunni, Christians and Kurds.
And this strategy, they warn, risks encouraging more people like Alwan to seek asylum abroad.

Mar 19, 2008, 18:34 GMT

datum19 maart 2008
locatiePassa Porta, Dansaertstraat 46, B-1000 Brussel
inkomgratis
linkhttp://www.passaporta.be
Literaire Wake : vijfde verjaardag inval in IrakIn de nacht van 19 op 20 maart 2003 bombardeerden het Amerikaanse leger en zijn bondgenoten de eerste doelwitten in Bagdad. Samen met het BRussells Tribunal en meer dan 70 schrijvers, denkers en kunstenaars uit binnen- en buitenland herdenkt Het beschrijf vijf jaar later de enorme humanitaire crisis waartoe deze inval heeft geleid met een Literaire Wake. Een bijzondere en gevarieerde avond om stil te staan bij de gevolgen van de oorlog en na te denken over de verdere afloop. Met een debat, getuigenissen van Iraaks-Belgische kunstenaars en veel auteurs…
DEEL 1 : DEBAT (20 u. > 21.25 u.)Nicky Aerts (VRT) debatteert met bekende academici over de toekomst van Irak :- Rik Coolsaet, hoogleraar internationale politiek (UGent) publiceerde onlangs De geschiedenis van de wereld van morgen- Anne Morelli is als historica verbonden aan de ULB, en legde onder meer de elementaire principes van oorlogspropaganda bloot- Lieven De Cauter is filosoof en medeoprichter van het BRussells Tribunal, het platform tegen de oorlogslogica van de VS- Jean Bricmont is fysicus en filosoof (UCL). Van hem verscheen recent Humanitaire interventies, mensenrechten als excuus voor oorlog.
Auteurs Annelies Verbeke, Layla Nabulsi en Gie Bogaert lezen een “Bericht aan de Bevolking”* op het podium.
DEEL 2 : IRAAKSE KUNSTENAARS GETUIGEN (21.45 u. > 22.55 u.)Iraakse kunstenaars die in België wonen praten met Nicky Aerts. Ze getuigen van de aanhoudende humanitaire crisis in hun land : - Fotograaf Karim Abraheem vluchtte in 1980 naar België en keerde pas onlangs terug naar zijn geboorteland. Tot 13 april toont hij in Passa Porta foto’s van Iraki's in hun dagelijkse, schijnbaar vreedzame omgeving. - Dr.Taher Alwan is een belangrijk schrijver, journalist, festivalorganisator en universiteitsdocent uit Bagdad. De oorlogssituatie dwong hem om anderhalf jaar geleden te vluchten naar België. - De Iraakse luitspeler Ali Abdulrasol zorgt voor muzikale intermezzo’s
Met live “Berichten aan de Bevolking”* door Nicole Verschoore, Bart Koubaa, Mustafa Kör, Patrick Lateur, Ingrid Vander Veken
DEEL 3 : DICHTERSPODIUM (23.15 u. > 24 u.)Dichters palmen het podium in en richten hun verzen tot het volk. Met “Berichten aan de Bevolking” door Herlinda Vekemans, Alain Delmotte, Daniel Simon, Kurt De Boodt, Johan De Boose, Peter Theunynck, Frank De Crits, Benoît Coppée, Serge Van Duynhoven, Didi de Paris, Xavier Roelens, Lieven De Cauter en Peeters Holvoet-Hanssen.
Berichten aan de BevolkingMeer dan 70 auteurs, onder wie Harold Pinter, Richard Powers, Tariq Ali, Paul Verhaeghen, Annelies Verbeke, Koen Peeters, Rachida Lamrabet en Paul Bogaert, … schreven Berichten aan de Bevolking: een literaire reflectie, een poëtische tekst of een woordensalvo waarin zij op hun manier aandacht vragen voor de droeve verjaardag. Alle berichten worden door Het beschrijf verzameld en ter publicatie aangeboden aan de Belgische media. Een aantal "berichtgevers" zijn ook aanwezig tijdens de Literaire Wake.
In de week van 17 tot 23 maart worden nog andere herdenkingsacties met kunstenaars en intellectuelen georganiseerd door onze collega’s in de Vooruit in Gent , in Monty in Antwerpen en in de Brusselse Cinema Nova. Daarnaast tonen een aantal auteurs hun engagement door samen met Vredesactie op 22 maart een “literaire wandeling” rond het NAVO-hoofdwartier te organiseren.
Meer informatie op
Toegang: gratisOrganisatie: Het beschrijf, The BRussells TribunalLocatie: Passa Porta, Dansaertstraat 46, B-1000 BrusselReservatie: 02 226 04 54 of online(Reserveren is niet noodzakelijk, wel aangewezen)

INTERVIEW MET TAHER ALWAN Iraakse schrijver, filmcriticus en producer

Ik vreesde voor mijn leven. De beslissing om Irak opnieuw te verlaten viel me zwaar. Ik was bezig met de dingen die ik graag deed en ik moest mijn vrouw en zoontje achterlaten.
Wist je dat België je eindbestemming zou worden? Ja. Ik heb bewust voor België gekozen.
Hoezo? Kende je dit landje?Absoluut. Ik had er al veel over gelezen. Ik had thuis zelfs een kaart van België opgehangen. Mijn vrouw vroeg: ‘Waarom hang je die op?’ en ik zei: ‘Ik hou van dat land.’ Ik had ooit een vertaling gelezen van een artikel over Irak van de Belgische journalist Rudi Vranckx. Ik vond hem meteen een goede verslaggever. Onafhankelijk, eerlijk, objectief. Nadien heb ik hem ontmoet. Toen ik in België in het asielcentrum op mijn beslissing wachtte, heb ik hem een brief geschreven. Hij is me daar komen opzoeken. Sindsdien zijn we vrienden.
Rudi Vranckx kwam onlangs in het nieuws omdat hij zijn Iraakse tolk naar België had helpen vluchten. Een begrijpelijke beslissing maar er was ook kritiek. Waarom die ene wel en zovele anderen niet? Ik begrijp de beslissing van Rudi Vranckx volledig. Zijn tolk werd echt bedreigd. Hij verdedigt een mens die het verdient. Waarom die ene? Tja, waarom kiezen de VS 7000 van de 2 miljoen Iraakse vluchtelingen in vluchtelingenkampen? Het probleem is te omvangrijk. Je kan als beschermende overheid niet iedereen opnemen.
Nu heb je het over resettlement: vluchtelingen die in erbarmelijke omstandigheden in kampen leven als gastland uitnodigen om hen bescherming te bieden en een kans op een nieuwe toekomst. Sommige Europese landen doen dit al en in de VS, Canada en Australië is resettlement helemaal ingeburgerd. Moet België dit ook doen?In het algemeen denk ik dat resettlement goed is maar wel mits de juiste omkadering.

Welke rechten krijgen de vluchtelingen?

Wat is de situatie na de oorlog en hoe kan je mensen eventueel laten terugkeren?
Denk jij nog aan terugkeren?Teruggaan is nu geen optie. Ik vind hier mijn weg. Ik word regelmatig als jurylid voor filmfestivals gevraagd. Ik werk nog altijd samen met Amnesty International. Net vandaag heb ik vanuit Irak een documentaire gekregen over het leven van de vrouwen daar. De opdrachtgever is Amnesty. De organisatie gaat de documentaire gebruiken op de Internationale Vrouwendag op 8 maart. Via tentoonstellingen promoot ik hier ook het werk van Iraakse fotografen. We zoeken nu sponsors voor drie documentaires: één over Iraakse vluchtelingen en ontheemden, één over mijnen en clusterbommen en één over een Iraakse danseres. Ik wil ook erg graag een Iraaks filmfestival in Brussel organiseren. Ik ben dus vooral op zoek naar manieren om mijn land van hieruit te steunen. Intussen wacht ik op de komst van mijn vrouw en zoon. Zij kunnen hopelijk binnenkort naar België komen.
Toen de Amerikanen en de Britten in Irak geen massavernietigingswapens vonden, zijn ze de oorlog blijven verdedigen als enige manier om van Irak een democratie te maken.

Volg jij die redenering?

Het positieve aan de oorlog is dat Saddam Hoessein weg is. Maar na de val van Saddam slaagden de VS er niet in om de veiligheid te handhaven. Na vijf jaar invasie is er niets meer: geen elektriciteit, geen watervoorzieningen, geen veiligheid. Is dat een omgeving voor democratie? Mensen willen wel democratie maar verlangen eerst naar een normaal leven. Nu is in het land corruptie troef. De militaire invasie in Irak opende de doos van Pandora.
foto's: Reginald Dierckx(02/2008)
http://www.vluchtelingenwerk.be/actueel/taher_alwan.php